Tags
Een van de meest verrassende aspecten van de Westerse samenleving is de primitiviteit van de beschrijving van de seksuele relatie. Ten minste voor zover die gaat over de een-op-een relatie tussen man en vrouw. “Die dag lazen zij niet verder”. Overlaten aan de fantasie van de lezer was toen niet de slechtste oplossing.
Ingewikkelde driehoeksverhoudingen, homoseksuele relaties en de omschrijving daarvan in gay parties in Berlijn, zogenaamde decadente kunst van de pompfolklore van 7 mannen met elkaar: het zijn beschrijvingen die je in een paar dagen kranten lezen krijgt aangeleverd en die worden gemaakt omdat iedereen gelooft in de eeuwenoude kreet: “Sex sells”. Kranten en tijdschriften laten graag weten dat we niet meer in de jaren vijftig leven. Dat vandaag de dag alles kan, zelfs moet en dat we ons zelf daarvoor graag decadent laten noemen. Maar het blijft saai en vooral realistisch in de zin dat het tot wanhoop leidt. De bazen van de porno plegen zelfmoord.
Daarom is er een prijs voor de slechtst geschreven seksscene. Lulu Wang is er nog boos over en zegt dat de gewraakte beschrijving zelfs helemaal geen seksscene was! Dit is de tijd dat 15 sekskanalen in de aanbieding van Ziggo zo saai zijn dat ze geeuwend verlaten worden, vooral nadat ze een tijdje gratis worden aangeboden en je jezelf niet wilt lastig vallen met wat ik hierboven al de pompfolklore heb genoemd. Het op-en-neer van de penis in een voorkant of achterkant, op film met verwrongen gezichten van de inspanning. Het zou uitnodigen tot een geheim genoegen dat wij in deze decadente tijden zomaar gratis krijgen aangeboden.
Tegelijkertijd is er in Amerika in drie delen Fifty shades of gray verschenen dat vooral verwarrend en dus aantrekkelijk schijnt te zijn omdat feministen het omgekeerde schrijven en praktiseren wat ze prediken. Maar dat was al eerder zo. Het waren vrouwelijke schrijvers die al eerder de “verkeerde” verhoudingen omschreven in “Het ritsloze nummer” en de “Story of O”.
Maar er lijkt verandering op komst. De serieuze, maar ook populaire, Engelse filosoof Alain de Botton, durft een boek te schrijven over de beleving van seks. Omdat filosofie, de moeder van alle wetenschappen, door iedereen als serieus wordt beschouwd is er kans dat zijn pleidooi ook serieus wordt genomen. Dan zou er eindelijk een sfeer ontstaan waarbij de een-op-een relatie misschien zelfs ontspannen en volwassen mag zijn.
De auteurs van “De omgekeerde Einsteinformule“ doen dat in ieder geval wel. Bij hen staat de E in de formule niet vooraan voor Energie, maar eindigt de formule in de E voor extase. Twee beeldende kunstenaars: Johan Claassen en Dorien Melis en een schrijver, Jan van Bleskensgraaf, hebben een geïllustreerd verhaal gemaakt dat alle kwaliteiten van de geslaagde compositie heeft. In de illustraties zijn drie kanten van de erotiek te vinden: de schoonheid van Matisse, een vleugje Francis Bacon, maar ook de abstractie van het zenuwstelsel dat het genot transporteert. En teksten die gebaseerd zijn op de complexe structuur van een veelzijdig spel, soms languissant, soms pittig door gelijktijdigheid van activiteiten, maar altijd zonder hulpmiddelen.
Het beschrijft vrijen met alles wat er op en aan een lijf zit, in de juiste volgorde (zo die al bestaat) en gebaseerd op levenslange ervaringen. Van een nieuwe liefde met eindeloos veel tijd: een hele dag ongestoord in bed met aanvoer van genoeg drank en voedsel, op een zonnige warme dag en gestart tussen krakend schone witte lakens die nog ruiken naar de was. Latere ervaringen dat het ook korter heel goed kan zijn.
2000 Ontmoetingen later blijkt dat er ook in 2 x 20 minuten twee volledig voldane mensen het bed verlaten. Voorwaarde is dat de compositie in stand blijft. Want compositie is de voorwaarde dat de onderdelen, de heel realistisch beschreven onderdelen van de vrijpartij, schoonheid opleveren en een intense voldoening. De kunde van het detail en de combinaties van de details. Een abstract kunstwerk. Dat zelfs achteraf de daders intrigeert.
Waarom was het zo goed? Omdat de compositie gezocht werd. De details werden aangepast aan het moment, de reacties van de ander. Daarom.
Voor de toekomst: dat het detail serieus wordt genomen.”The devil is in the details”. Een spreekwoord waarvan de onderzoekers zeggen dat het oorspronkelijk was: God is in the detail. Daarom is het goddelijk lekker.
Het boek De omgekeerde Einsteinformule wacht op de financiering door crowd funding. Pas wanneer we minstens 100 liefhebbers-bij-voorbaat hebben (75 euro) gaat het boek geprodueerd worden. Voor de 75 euro ontvangt elke deelnemer de eerste druk van het boek in een luxe uitvoering. De kans bestaat dat deze eerste druk een collectors’ item wordt. Doe je mee?